Samu, czyli uważna praca, jest nieodłączną częścią praktyki Zen. Od zawsze była ona elementem życia klasztornego, a dzisiaj realizuje się tę praktykę nie tylko podczas odosobnień (sesshin) w klasztorze, ale także w dojo i wynajętych ośrodkach.
W czasie samu wykonuje się różne czynności, takie jak sprzątanie, pielęgnowanie ogrodu czy prace remontowe. W pracy uczestniczą wszyscy praktykujący, którzy nie pełnią innych ważnych funkcji związanych ze stroną duchową praktyki i organizacją zazen. Taka aktywność jest darem składanym całej wspólnocie, gdyż daje możliwość praktyki w pięknym i jak najlepiej przystosowanym do niej otoczeniu. W przypadku odosobnień organizowanych poza klasztorem, w ramach samu wykonuje się różne prace dla ośrodka, który został nam użyczony w celu praktyki. Ważną częścią samu, o której nie powinno się zapominać, jest posprzątanie po sobie i pozostawienie ośrodka bez pozostałości naszej w nim bytności, najlepiej w większym porządku, niż go zastaliśmy.
Samu pozwala na włączenie praktyki uważności do codziennego życia i rozpoznanie jej w zwykłych czynnościach. Zen bowiem w najmniejszym nawet stopniu nie jest oderwany od życia, jest świadomym i głębokim przeżywaniem każdej chwili. Samu wykonuje się więc spokojnie i dokładnie, odczuwając swoją istotę, wykonywaną pracę i całe otoczenie, realizując każdą czynność do końca. Działając z właściwym nastawieniem, pogodnym, życzliwym i przepełnionym świadomą obecnością, odczuwa się wielką przyjemność z pracy, całkowicie niezależnie od charakteru czynności, która została nam przydzielona.
Samu jest przedłużeniem zazen i realizacją ducha praktyki, bezinteresownego i opiekuńczego, w aktywności ciała. Nie ma więc ważniejszych i mniej ważnych aktywności, lepszych lub gorszych zadań. Każde wykonujemy z jednakowym duchem.